«Մի հին չինական զրույցը»

Արքան մի որոշում էր ընդունել, ըստ որի թևթևացնում էր մարդկային տառապանքները, բայց հրամանից հետո մարդկանց տառապանքներն է՛լ ավելի շատացան։ Նա օրերից մի օր տեսնելով, թե ինչպես է իր ժողովուրդը շոգում ու քրտնում սև ու հաստ գլխարկներից, հրամայում է, որ այսուհետ ժողովուրդը կրի միայն սպիտակ ու թեթև գլխարկներ: Կայսրը շատ գոհ էր իր այդ հրամանից և մտածում էր, որ իր ժողվրդի համար բարի գործ է արել: Հրամանը տարածվում է և արդյունքում այն մարդիկ, ովքեր դեռ հին գլխարկներով էին, ծեծի էին ենթարկվում ոստիկանության կողմից և սպանվում: Երբ կայսրը իմանում է դրա մասին, շատ է վրդոհվում,նա ցանկանում էր բարի գործ անել ժողովրդի համար, բայց հակառակն եղավ։
Արքան ուզում էր լավություն աներ, որ իր ժողովրդի համար լավ լինի, բայց գյուղացիները արդեն սովոր էին այդ ծանր սև գլխարներին։

Comments

Popular posts from this blog

Ձևաբանություն

Իսահակյանի «Աբու Լալա-Մահարին»

Հոգնակի թիվ