Արմիկ Քէշիշեան

Իսահակյանը պատմում է երկու տեսակ արվեստագետների մասին: Առաջին արվեստագետը աշխատում էր շատ և ուզում էր շուտ ավարտել իր աշխատանքը: Երբ նա ավարտեց նա շատ գոհ էր իր կատարած աշխատանքից, նա մտածում էր, որ կարողացել է իր ամբողջ հոգու գեղեցկությունն ու խորհությունը արտացոլել իր քանդակի մեջ:  Երկրորդ արվեստագետը իր գործքը անում էր ուրախ զվարթ, չէր շտապում ավարտել: Իսկ երբ ավարտեց, նրա աշխատանքը նրան այդքան էլ չգոհացրեց: Նա կարծում էր, որ իր մոտ չի ստացվել իր հոգու գեղեցկությունը արտացոլել իր քանդակում: Նա որոշեց քանդել իր գործը, բայց քանի որ ժողվուրդը շատ էր հավանել, որոշեց թողնել:  Իմ կարծիքով իսկական արվեստագետը  միշտ պիտի ձգտի ավելիին, որ կարողանա ավելի լավ արտահայտել հոգու գեղեցկությունը, որ կատարելագործվելու տեղ ունենա, և որ ամեն մի հաջորդ աշխատանք նախորդից ավելի լավը լինի:

The Selfish Man : Once upon a time, there was a selfish man. He liked everything to be his own. He could not share his belongings with anyone, not even his friends or the poor. One day, the man lost thirty gold coins. He went to his friend’s house and told him how he lost his gold coins. His friend was a kind man. As his friend’s daughter was coming from an errand she found thirty gold coins. When she arrived home, she told her father what she had found. The girl’s father told her that the gold coins belong to his friend and he sent for him. When the selfish man arrived, he told him how his daughter had found his thirty gold coins and handed then to him. After counting the gold coins the man said that ten of them was missing and had been taken by the girl as he had forty gold coins. He further commented that he will recover the remaining amount from him. But the girl’s father refused. The man left the gold coins and went to the court and informed the judge there about what had ta

Հաստլիկն ու նիհարը Նիկոլաևյան երկաթգծի կայարանում հանդիպում են երկու ծանոթ մարդիկ՝ մեկը հաստլիկ, մյուսը նիհար։ Պարզվում է, որ նրանք մանկության ընկերներ են։ Նիհարը սկսում է պատմել իր մասին։նիհարը հաստլիկին ծանոթացնում է իր կնոջն ու որդուն։ Նրանք սկսում են զրուցել աշխատանքի մասին։ Նիհարը պատմում է, թե ոնց է մի ձև ապրում։ Իսկ հաստլիկը ասում է, որ նա գաղտնի խորհրդականի աստիճան ունի։ Նիհարը զարմանում է, հանկարծ գունատվում, քարանում, բայց շատ չանցած նրա դեմքը իսպառ ծռմռվում է ընդարձակ ժպիտով, թվում էր, թե նրա դեմքից ու աչքերից կայծեր էին թափվում։ Նա կծկվում է, դարնում նեղ... սկսում է ծաղրել, քմծիծաղով խոսել հաստլիկի  հետ։ 

                    «Աբու Լալա-Մահարին» Ավետիք Իսահակյանը ծնվել է 1875թ. հոկտեմբերի 30-ին Շիրակ աշխարհի Գյումրի քաղաքում, որն այն ժամանակ կոչվում էր Ալեքսանդրապոլ: 1908թ. ցարական իշխանությունները բանտարկում են Իսահակյանին և 6 ամիս պահում Թիֆլիսի բանտում: Բանտից ազատվելուց հետո էլ նրա նկատմամբ հալածանքները շարունակվում են: Բանաստեղծը մտադիր էր հեռանալ արտասահման: «Աբու-Լալա Մահարի» պոեմը Իսահակյանը գրել է 1909թ.։  Հիշում է 10-11-րդ դարերի արաբ բանաստեղծ Աբուհ Ալա Ալմահարիին, որն իր կյանքը անց էր կացրել աշխարհից դժգոհ ու միայնակ: Սա էլ հիմք է հանդիսացել պոեմի ստեղծման համար: ՙՙԱբու-Լալա Մահարի՚՚ պոեմը քնարական է։ Գրվել է Քսաներորդ դարասկզբին։ Պոեմի հերոսը Բաղդադի հռչակավոր բանաստեղծն է. որն ապրելով փառքի մեջ, լինելով տարբեր երկրներում, դիտելով կյանքը, ճանաչեց մարդուն: Ճանաչեց, սակայն խորապես ատեց մարդուն:Եվ մի գիշեր նա ուղտերի փոքրիկ քարավանով հեռացավ քաղաքից: Պոեմը բաղկացած է սուրահներից: Պոեմը կազմված է տաղաչափության հատուկ օրենքներով՝ երկուական տողերով՝ յուրաքանչյուրը՝ քսանակ

Վանի ճարտարապետություն (նախագիծ) Հայոց առաջին մայրաքաղաք առասպելական Տուշպան աշխհարի հնագույն քաղաքներից էր։Երբ Սարդուրի Առաջինը թագավորն արքունիկն Արզաշկուից տեղափոխում է Վան,քաղաքում կառուցվում է Շիվինիի՝ արև աստծու տաճարը,և Տուշպան դառնում է նրա պաշտամունքի կենտրոնը հազարաոր ստրուկներ օրնիբուն կարծր լեռան լանջերին փորում են զինանոցներ ու սենյակներ,պահեստներ և զորանոցներ,ախոռներ դիտա կետեր։Միջնաբերդի շուրջը կառուցվում է հզոր պարիսպ,որը Վանը դարձնում է անխորտակելի բազմաշնհոր վարպետները աշխատանքով կառուցում են հրաշալի շինվացքներ,պղնձակերտ դռներով ամնակուր պարիսպներ,երկհարկ և եռահարկ ապարաքներ ու պալատներ՝ զարդարելով նրբակերտ խճանկարներով Շամիրամը,ինչպես Խորենացին էր գրում․<<քաղաքը մասերի է բաժանում գեղեցկագույն և ընդարձակ փողոցներով։ գագաթի շուրջը պարիսպ քաշելով՝ նրսը շինում է դժվար մտնելու և դժվար դուրս գալու ինչ-որ ծածուկ և ահռելի արքայանիստ շինվացքներ։Իսկ քարաժայռի դեպի արեգակը դարձած կողմը,որտեղ այժմ մարդ ոչմի գից չի կարող երկատով գծել,այսպիսի կարծր քարի մեջ զանազան սենյա

Somebody filmed on camera two elderly Polish men going up an escalator at a shopping centre the wrong way. They decided to go for a hit after an announcement of free burgers.A large group of people watched as both of them stumbled and fell on the escalator. They eventually made it to the top and received cheers from the crowd. Let’s just hope that the painful climb was worth it. Մեկը տեսախցիկով նկարահանել էր երկու տարեց Լեհերի, որոնք առեւտրի կենտրոնում գնում էին շարժասանդուղք, սխալ ձևով։Նրանք ուզում էին արագ հասնել,երբ հայտարարվեց ,որ անվճար բուրգերներ են տալիս։ Մեծ խմբով մարդիկ նայում էին, թե ինչպես նրանք սահեցին և ընկան շարժասանդուղքից։ Նրանք հասան վերև, և ամբոխը ծափերով ողջունեց նրանց ։ Հուսանք, որ ցավոտ բարձրանալը արժե այն։